Ook een eigen babysite? kijkonzebaby.nl
EMANUELLE

dagboek

15 november 2011 -


Ik word in beslag genomen door de dingen van deze tijd: Sinterklaas inkopen doen, kerstviering voor school voorbereiden, enz. Sowiezo is het op school druk en veel te doen.
Of ik nou wil of niet(en gelukkig wil ik meestal wel) ik ben druk met van alles en nog wat.
Behalve met Emanuelle. Ja, wèl in mijn hoofd: overal tussen door is ze altijd in mijn gedachten en de laatste tijd droom ik ook dat ik haar zo mis en dat ik moet huilen. Of is het geen droom? Ik weet het eigenlijk niet.

Het voelt leeg dat ik niet meer actief bezig kan zijn met Emanuelle. Als ik terug kijk in mijn agenda van vorig jaar zie ik dat we toen net deze website begonnen waren(waar ik toen heel veel uurtjes in gestoken heb) en dat we bezig waren met het monumentje voor haar. Ook bezochten we zo nu en dan Tineke onze maatschappelijk werkster(heerlijk even ander en half uur praten over ons meisje!). Maar dat is nu allemaal niet meer, ook dat is allemaal afgerond.
Ja ik kan gelukkig nog wel hier op de website terecht. Wat een geluk dat we dit vorig jaar zijn begonnen! Voor m’n gevoel leeft ze hier nog een beetje voort...(en wat voor ons ook nog tastbaar is, want dat ze voortleeft staat voor ons als een paal boven water!)
En nu met Sinterklaas ben ik ook wel weer bezig om haar er op een bepaalde manier bij te betrekken zodat ze een plekje of eigenlijk: ‘een belangrijke plek’ in ons gezinnetje (en familie) blijft houden. Gelukkig helpt Ralph daar ook erg aan mee: hij laat zo vaak haar naam nog vallen! Zo had hij laatst bedacht toen ik hem aan het verschonen was op Emanuelle’s kamertje dat hij eigenlijk ook wel op die kamer wou slapen, en dan naast zusje. Of hij zegt als hij aan de vlaggetjes trekt die daar boven de commode hangen: “dan wordt zusje boos..”.
Nee lieverd, jouw zusje is nog nooit boos geweest en zal ook nooit boos meer worden! (hoe bijzonder is dat!!)

Ik mis het dat we niet meer kunnen zeggen: “vorig jaar lag ze nu.../ was ze nu...”. Nee het is nu al langer dan een jaar geleden dat we geleefd heeft. Wat klinkt dat al ver terug...Wat is ze al een tijd weg van ons... Wat is ze al een tijd in de Hemel...

Wat kijk ik uit om weer bij haar te zijn...
Om haar te laten voelen hoeveel ik van haar hou...

Reageer   Reacties bekijkenReacties verbergen   Er is nu 1 reactie.

25 oktober 2011 - Lieve trotse broer Ralph

Lieve Ralph,
Het is nu ruim een jaar geleden dat je zusje is overleden. Het afgelopen jaar heb jij ons er door heen geholpen. Jij was vrolijk en lief, je leidde ons af en liet ons vrolijk zijn en genieten. Maar ook jij vergat je zusje niet. Regelmatig zag je iets (een knuffeltje ofzo) wat je deed herinneren aan je zusje en dan zei je het ook. Soms gaf je aan dat je naar zusje toe wou, maar je legde je er ook bij neer als we vertelden dat dat niet meer kan, dat zusje nu in de hemel is. Vaak wees je dan naar boven. En toen ik een keer vertelde dat wij over een poosje ook naar de hemel gaan en dat jij dan weer kan spelen met zusje, riep je enthousiast: "ja léuk!!"
Soms duik je in de kast van Emanuelle en kom je terug met allemaal mooie kleertjes die jijzelf eigenlijk ook wel aan wil. Of je haalt er wat knuffeltjes van haar uit en neemt die mee je bedje in. 's Avonds zingen we voordat je gaat slapen altijd: "...woont de Vader in de Hemel die van Ralph en zijn zusje houdt..".
Het lukt je de laatste tijd al een beetje om de naam 'Emanuelle' ook uit te spreken, maar 'zusje' is natuurlijk veel makkelijker en wij vinden dat wel lief klinken dus laten we het zo.

Wanneer we naar de Akker gaan ga je meestal graag mee. Niet dat je weet wat daar eigenlijk is, maar er is een houten tractor en daar zit je graag op. Ook de bal die bij Thomas ligt pak je graag en de mooie kleine steentjes bij de andere graven vind je leuk om te zoeken(en mee te nemen).
We hebben afgelopen jaar nog niet tegen jou verteld dat de Akker met jouw zusje te maken heeft. Je zou hier toch nog niets van snappen.
Maar nu je 3 bent en je meer gaat begrijpen zullen we dit wel gaan doen. Dit ging al een beetje vanzelf toen jij rond 26 sept. op de peuterschool van de juf een tekening mocht gaan maken voor je zusje. Juf Marian vertelde dat je meteen begon te glimmen toen ze je het voorstelde. Ontzettend lief ook van je juf dat ze hier aan gedacht had! Helemaal trots kwam je ermee thuis. Je wou dat we het meteen gingen uitpakken, maar toen we zeiden dat we dat maandag(26e) zouden gaan doen op de Akker en dat je daar dan ook je (gesealde)tekening mocht neerleggen, keek je ons wel even verbaasd aan. Je zal wel gedacht hebben: "hoezo dáár?" Wel begreep je dat je het niet meer echt aan zusje kon geven, want dat heb je helemaal niet genoemd. Toen we het die maandag daar hebben uitgepakt en neergelegd was je heel trots. En wij konden meteen hier bij aansluiten door te zeggen dat we de bloemetjes die we ook mee hadden genomen, dat die ook voor zusje zijn.
Vanaf toen wist je dat we op de Akker dus blijkbaar bloemetjes en tekeningen voor je zusje neerleggen.

Van zuster Lia uit Amersfoort hadden we vorig jaar een boekje gehad van 'kikker en de vogel' om aan jou voor te lezen. Tot nu toe was je nog te jong om het verhaal te begrijpen, maar toen er een paar weken terug een dode vogel op ons terras lag(en wij daar heel bewust samen met jou veel aandacht aan hebben geschonken) was dat een prachtige aanleiding om het boekje er eens bij te pakken. Gisteravond heb ik het je voorgelezen. Kikker vind een dode vogel en die gaat hij dan samen met zijn vriendjes begraven. Ze graven een kuil en stoppen daar de vogel en nog wat bloemetjes in. Terwijl ik het aan het voorlezen was en we samen de plaatjes bekeken wees jij me op de traan op de wang van varkentje. "Wat doet die-ie?" vraag je me. Ik had dat traantje nog niet gezien(keek vooral naar de kuil), dus ben verbaasd dat jij het al wel gezien hebt. Je hebt hier toch echt wel gevoelssprieten voor gekregen sinds je het verdriet zo dichtbij hebt meegemaakt. Ik vertel dat varkentje verdrietig is omdat het vogeltje dood is. Ik geloof dat je langzamerhand het begrip 'dood' wat gaat begrijpen(en daar hebben de muggen en vliegen van afgelopen zomer ook aan meegeholpen).
Omdat ik het niet over mijn lippen krijg om dat begrip ook te zeggen over je zusje, zeg ik dat het vogeltje nu ook in de hemel is (zodat je snapt dat het met je zusje hetzelfde is als met het vogeltje).
Toen je vanmorgen wakker werd wou je het boekje meteen weer even bekijken!
Van een andere verpleegkundige kregen we ook een prenteboekje opgestuurd over een meisje die een zusje krijgt die ook in het ziekenhuis geboren wordt en ook overlijdt. Ik denk dat we dit boekje binnenkort ook wel kunnen gaan voorlezen.

Sinds de 26e maak je nu regelmatig iets voor je zusje: een tekening of een zandkasteel in de zandbak. Je toon over haar en je blik naar haar foto's en knuffeltjes is heel liefdevol. Vaak horen we je ook heel vertederend 'och' zeggen als je iets van haar ziet of je geeft het kusje. Ontroerend om te zien!

Lieve Ralph, je bent een lieve grote trotse broer en voor ons een kind om ontzettend dankbaar voor te zijn! En dat zijn we!

Reageer   Reacties bekijkenReacties verbergen   Er is nu 1 reactie.

4 oktober 2011 - Bedankt...

Streep haar naam niet door
ook al is zij ons voor gegaan
Streep haar naam niet door
alsof ze nooit heeft bestaan

’t Liefste wat wij hebben bezeten
het toekomstbeeld van ons bestaan
vraag ons niet dat te vergeten
en gewoon weer door te gaan

Streep haar naam niet door
noem haar naam zodat wij weten
dat ook jij haar niet bent vergeten
zo alleen kunnen wij verder gaan



We willen iedereen bedanken voor de berichtjes, smsjes, telefoontjes, lieve kaartjes, hartjes, het knuffeltje en de vele roze bloemen thuis en op de Akker.
Het heeft ons geholpen om deze moeilijke dag door te komen.

Het doet ons heel goed om te merken dat Emanuelle ook door jullie niet vergeten wordt. Dank daarvoor!

Reageer  

27 september 2011 -


De Heer heeft vol liefde Zijn armen geopend
en heeft je geroepen: Kind, nu is het tijd
voor wat je gelovend, volhardend en hopend
nu mag ontvangen: de KROON na de strijd!
Kom binnen, je plaats is bereid en Ik wacht
Nu mag je ontwaken uit het zwart van de nacht

...


En Hij die vol liefde Zijn kind heeft ontvangen
kent ons verdriet, ons gemis, onze pijn
Hij troost ons en zegt: Ik zal blijven verlangen
tot ál Mijn geliefden bij Mij zullen zijn!
Het duurt niet zo lang meer
dan vier Ik het feest,
met wie tot het einde toe trouw zijn geweest
!

Reageer   Reacties bekijkenReacties verbergen   Er is nu 1 reactie.

26 september 2011 - In Memoriam

.

Reageer  

26 september 2011 - 26 september 2010


het ligt niet
in de lengte
of zwaarte van tijd
of iets je lief en dierbaar is

het ligt
in de diepte
van het verlangen
en in de liefde
waarmee je lief hebt

in de liefde
ligt
het verdriet
als je verliest

en je huilt
omdat
in je tranen
je liefde ligt


Lieve Emanuelle,
Nu al een jaar zonder jou...
We missen je lieve schat,
meer dan ooit!

Papa, mama
en je grote trotse broer

Reageer   Reacties bekijkenReacties verbergen   Er zijn nu 7 reacties.

vorige 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 volgende